Chevrolet Nubira

Nubira trafiła na europejskie rynki 1996 roku, w dwa lata później uruchomiono montaż w warszawskiej fabryce na Żeraniu. Początkowo samochód dostępny był w trzech wersjach nadwoziowych: hatchback, sedan i kombi. Z biegiem czasu, po liftingu w 1999 roku w ofercie pozostały jedynie dwa ostatnie. Samochód opracowano wspólnie z GM dzięki czemu wiele elementów, np. w zawieszeniu, jest identycznych jak w niektórych modelach Opla. Samochód ma do zaoferowania przestronne wnętrze, w którym wygodnie pomieści się nawet pięć osób. Słabej jakości tapicerki rekompensuje dobrze rozpanowana deska rozdzielcza oraz stosunkowo wygodne fotele. Zawieszenie nastawione jest raczej na komfort - z przodu zastosowano klasyczne kolumny McPhersona, z tyłu pracuje układ wielowahaczowy (dość kosztowny w eksploatacji, na szczęście na rynku jest sporo zamienników).
Do napędu wykorzystywane były wyłącznie jednostki benzynowe o pojemnościach 1,6 l. oraz 2,0 l. Obie mają szesnastozaworowe głowice i aluminiowy kolektor dolotowy i stosunkowo dobrze znoszą zasilanie gazem. Pamiętać należy jedynie o regularnej wymianie paska napędu rozrządu - te ostatnie często nie wytrzymują zalecanych przez producenta 70 tys. km., awaria skończyć się może zniszczeniem silnika. Odpowiednio eksploatowana Nubira odwdzięczy się jednak niewielką awaryjnością (zdarzają się jedynie drobne usterki - np. centralnego zamka). Auto charakteryzuje się bardzo dobrym stosunkiem rocznika do ceny i jakości.