Pół wieku Opla Manta

Minęło właśnie równe 50 lat od debiutu jednego z najbardziej rozpoznawalnych Opli w historii - usportowionego modelu Manta. Jaka była geneza jego powstania?

W pewien sobotni poranek w 1969 roku George Gallion wsiadł do samolotu do Paryża. Amerykański projektant pracujący dla firmy Opel udawał się na spotkanie z zespołem niezwykle popularnego badacza mórz i oceanów Jacques’a Cousteau.

"Wybraliśmy nazwę Manta. Wtedy nazwy odzwierzęce były bardzo na czasie. W Stanach Zjednoczonych triumfy święciły Ford Mustang i Corvette Stingray. Nasza Manta również była takim pony carem. Potem mieliśmy dziesięć dni na zaprojektowanie logo, ale nie mogliśmy znaleźć odpowiedniego wzoru” — wspomina Gallion 51 lat po swojej paryskiej misji.

Projektant poleciał więc do Paryża, gdzie godzinami przeglądał zdjęcia zrobione przez Cousteau. W końcu zobaczył ujęcie gigantycznej manty sfilmowanej od spodu na tle jasnej powierzchni morza. To był strzał w dziesiątkę. Taaaka ryba! Tak narodził się symbol modelu, który w postaci kultowego chromowanego emblematu był umieszczany na przednich błotnikach Opli Manta.

Przypomnijmy: sportowa Manta zadebiutowała we wrześniu 1970 roku. W nawiązaniu do morskiego motywu prezentacja samochodu odbyła się w nadbałtyckiej miejscowości Timmendorfer Strand w Niemczech. Manta oznaczała dla Opla wkroczenie na nowe terytorium. "Zamiast wprowadzać nowość, która czyniłaby dotychczasowy model przestarzałym, prezentujemy dziś samochód, który uzupełnia naszą ofertę i odpowiada na nowe potrzeby rynku” — napisano w ówczesnym komunikacie prasowym.

Manta była nowa, elegancka, sportowa i pojawiła się w idealnej chwili. Atrakcyjne czteromiejscowe coupé były bardzo popularne. Modny był także indywidualizm, więc kształty i kontury Manty sprawiały, że doskonale trafiała w gusta rynku. W pierwszym pełnym roku sprzedaży klienci kupili 56 200 tych samochodów. Łącznie wyprodukowano 498 553 egzemplarze. Platforma, zawieszenie i silniki były zunifikowane z Asconą. Nowością w gamie zespołów napędowych był silnik 1.6 o mocy 68 KM lub nawet 80 KM w wersji S. Najmocniejszym silnikiem oferowanym w Mancie była czterocylindrowa jednostka 1.9 S o mocy 90 KM stosowana również w Oplu Rekordzie.

Od 1972 roku gamę wersji Manty otwierał wariant z 60‑konnym silnikiem 1.2, do którego jeszcze w listopadzie tego samego roku dołączyła luksusowo wyposażona Manta Berlinetta. Standardowe wyposażenie obejmowało sportową kierownicę, podgrzewaną tylną szybę, reflektory halogenowe, elektryczne spryskiwacze szyby czołowej i winylowe poszycie dachu. W ciągu pięciu lat produkcji oferowano liczne wersje specjalne — "Holiday”, "Plus”, "Swinger” i "Summer Bazar” — łączące bogate wyposażenie z umiarkowanymi cenami. W 1974 roku wprowadzono Mantę GT/E ze 105‑konnym silnikiem 1.9 i wtryskiem paliwa Bosch L Jetronic. W modelu tym kontynuowano trend zastępowania chromu matowymi elementami wykończenia. Ostatnia edycja specjalna pojawiła się w kwietniu 1975 roku, na krótko przed debiutem Manty B. Oparta na GT/E Manta "Black Magic” wyróżniała się czarnym lakierem i pomarańczowymi pasami na bokach.