Test: Volkswagen Taigo R-Line 1.5 TSI 150 KM – SUV coupe w segmencie B

VW Taigo w Europie pojawił się w 2021 roku, ale już rok wcześniej dostępny był w Brazylii, tylko że pod nazwą Nivus. Taigo to nie jest kolejny powtarzalny miejski crossover – producent podkreśla, że to SUV coupe i trzeba przyznać, że w tej klasie taki rodzaj nadwozia to absolutna rzadkość. Czy taki wyróżnik wystarczy, by zawojować rynek? Konkurencja jest zacięta i nawet w gamie VW są modele T-Roc oraz T-Cross, które przecież przynależą do zbliżonego segmentu. Sprawdziliśmy, jakimi argumentami może przekonać do siebie Taigo i wzięliśmy na test najmocniejszą wersję i to w pakiecie R-Line.

1. Nadwozie – pionierski design
2. Wnętrze – bardziej stonowane
3. Dane techniczne, osiągi
4. Właściwości jezdne
5. Zużycie paliwa
6. Podsumowanie i nasza opinia

Nadwozie – pionierski design

SUV coupe – takie określenie jeszcze niedawno wydawałoby się kompletną sprzecznością, ale obecnie już na dobre zadomowiło się w marketingowych przekazach przeróżnych samochodowych marek. Z początku dotyczyło to wyłącznie dużych luksusowych SUVów, ale z czasem trend ten przeszedł do marek z klasy średniej i jak widać nie ominął również niewielkich miejskich SUVów/crossoverów. Ścięta tylna część nadwozia sprawia, że Taigo zyskuje dynamiczną linię i pod względem proporcji auto nawiązuje do znacznie wyżej pozycjonowanych modeli. Wersja R-Line jeszcze podkreśla atletyczność sylwetki i wprowadza kilka sportowo stylizowanych elementów, w tym przede wszystkim przemodelowane zderzaki malowane w kolorze nadwozia. Znakiem rozpoznawczym nowych modeli Volkswagena są listwy świetlne, które w Taigo przebiegają przez całą szerokość zarówno przedniej, jak i tylnej części nadwozia. Kolejne punkty za styl dodaje opcjonalne dwukolorowe malowanie – dach w takim układzie zawsze będzie czarny, ale lakier bazowy można wybrać spośród siedmiu barw.

Przyglądając się ofercie Volkswagena, zauważymy, że Taigo zajmuje wąskie miejskie pomiędzy modelem T-Cross a T-Roc. To nie takie oczywiste, bo w końcu wszystkie trzy modele należą do segmentu B. Mało tego, spójrzmy na wymiary Taigo – 4271 mm długości, 1757 mm szerokości i 1518 mm wysokości. Wychodzi z tego, że Taigo jest o 163 mm dłuższe niż T-Cross i o 37 mm dłuższe niż T-Roc. Od obu tych modeli Taigo jest z kolei węższe kolejno o 3 mm i 62 mm. Tak podane gabaryty to jednak nie jest jedyny wyznacznik, bo przecież nadwozie Taigo ukształtowane zostało w znacząco odmienny sposób. Dla porządku wspomnę jeszcze o masie, która dla testowanej wersji napędowej wynosi około 1300 kg.

Wnętrze – bardziej stonowane

Kabina VW Taigo R-Line zdominowana jest przez ciemne barwy – mamy tu szarą tapicerkę ze wzorem w kratę, czarną podsufitkę i czarno-szare panele na kokpicie. W cenniku dla wersji R-Line nie ma też wyboru odnośnie kolorystyki wnętrza i szkoda – w odmianie Style bardzo spodobała mi się beżowa tapicerka i wstawki w kolorze nadwozia. Tutaj jedynym rozjaśnieniem jest białe oświetlenie nastrojowe – subtelnie poprowadzone z przodu kabiny. Jakość wykończenia jest solidna, użyte materiały to w większości tworzywa sztuczne, ale w żadnym miejscu nie rzuciło mi się w oczy, by wyglądały jakoś tandetnie, jak to czasem bywa w autach azjatyckich.

Fotele z przodu są wypełnione miękką gąbką i siedzi się na nich zaskakująco wygodnie. Zakres ustawienia wysokości jest spory i do tego mamy też ręczną regulację podparcia odcinka lędźwiowego. Przydałoby się jedynie nieco dłuższe siedzisko. W Taigo można usiąść wysoko jak w SUVie, a nie jak w miejskim crossoverze. Mimo to widoczność jest przeciętna – ogranicza ją wąska szyba czołowa i masywne słupki z tyłu. Jeśli w pierwszym rzędzie usiądzie osoba o wzroście do 180 cm, to i podobnie rośli pasażerowie w miarę wygodnie zajmą miejsce w drugim rzędzie. Kanapa jest miękka, wygodnie podpiera uda, ale tylne drzwi otwierają się trochę za wąsko – będzie problem, by na przykład zamontować większy fotelik dziecięcy. Bagażnik jest głęboki i posiada wysoki próg załadunkowy, ale mieści solidne 440 litrów w podstawowym ustawieniu.

Obsługa multimediów w Taigo to standard stosowany na potęgę we wszelkiej maści modelach z grupy Volkswagena. Opcjonalny centralny ekran dotykowy w testowanym egzemplarzu ma przekątną 9,2 cala i bezprzewodowo łączy się z Android Auto oraz Apple CarPlay. Poruszanie się po menu jest proste i wszystkie ustawienia są czytelnie podzielone na poszczególne kategorie. Jest też niezła nawigacja, połączenie z Internetem i obsługa prostych komend głosowych. W Taigo na szczęście osobno wydzielono panel klimatyzacji – co prawda on też jest dotykowy, ale to i tak znacznie lepsze rozwiązanie, niż sterowanie klimatyzacją na ekranie głównym. Drugi wyświetlacz to cyfrowy zestaw wskaźników – ten w standardzie ma 8 cali, ale za dopłatą 1710 zł możemy mieć o ponad dwa cale większy ekran i wtedy też z szerszymi możliwościami personalizacji. Auto, które otrzymaliśmy na test, wyposażono jeszcze w zestaw audio Beats – za 3050 zł otrzymujemy 6 głośników o łącznej mocy 300 W, które grają czysto i donośnie.

Dane techniczne, osiągi

Pod maską testowanego Volkswagena Taigo znalazł się 4-cylindrowy doładowany silnik benzynowy o pojemności 1.5 litra, który rozwija 150 KM mocy oraz 250 Nm momentu obrotowego. Motor ten łączony jest zawsze z 7-biegowym dwusprzęgłowym automatem DSG, a napęd, jak to w każdej wersji Taigo, trafia wyłącznie na przednie koła. Korzystny stosunek mocy do masy widać „na papierze” – auto potrzebuje 8,2 sekundy, by rozpędzić się do 100 km/h, a maksymalnie może uzyskać prędkość 212 km/h.

Właściwości jezdne

Nie można powiedzieć, by Taigo było modelem jakkolwiek usportowionym i wersja R-Line tego nie zmienia – to przecież tylko pakiet stylistyczny. Niemniej jednak w codziennym użytkowaniu ani razu nie miałem poczucia, że brakuje tu mocy. Auto żwawo porusza się po mieście – pełen moment obrotowy dostępny jest już od 1500 obr. silnika na minutę i barierę tak naprawdę stanowi napęd na przednie koła (w dodatku koła z wąskimi oponami). W trasie przydaje się 7 biegów, dzięki którym jednostka spalinowa nie musi się przesadnie wytężać, nawet przy autostradowym wyprzedzaniu.

Skrzynia gładko dobiera przełożenia, ale w razie potrzeby dokona szybkiej redukcji i równie sprawnie zwiększy bieg, gdy tempo się uspokoi. Jeśli chcielibyśmy podwyższyć dynamikę napędu, to można przerzucić automat na pozycję „S” (co skutkuje utrzymywaniem wyższych obrotów) lub też zdać się na tryb manualny. Zabrakło mi możliwości wyboru trybów jazdy, które w szerszym zakresie wpływałyby na charakterystykę auta. Zawieszenie jest miękkie i skutecznie przyjmuje na siebie pojedyncze większe przeszkody, ale już przy większych ich liczbie nadwozie odczuwalnie się destabilizuje i potem potrzebuje chwili, by powrócić do równowagi.

Gdybym miał jednym słowem podsumować, jak jeździ Volkswagen Taigo, to powiedziałbym, że „nieangażująco”. Mam wrażenie, że tutaj wszystko zaprojektowane zostało tak, by kierowca mógł poświęcić minimum uwagi podczas jazdy. Wpływ na to mają trafnie działające systemy bezpieczeństwa i silnie wspomagany układ kierowniczy, które sprawiają, że podczas kierowania możemy się rozleniwić, a pojazd przejmie za nas większość obowiązków. W tym rozleniwieniu może jedynie przeszkadzać nie najlepsze wyciszenie wnętrza – to natomiast zaczyna doskwierać dopiero przy powyżej 120 km/h. Przy niskich prędkościach w kabinie jest cisza, a silnik pracuje w sposób niemal bezobjawowy – ani go za bardzo nie słychać, ani też nie czuć, by przenosił jakieś wibracje do kabiny.

Zużycie paliwa

VW Taigo z silnikiem 1.5 jest całkiem oszczędny i to pomimo braku elektryfikacji napędu. O ekonomiczną jazdę dba sprawny system start/stop, który błyskawicznie gasi oraz uruchamia silnik i robi to w sposób nad wyraz kulturalny. Ponadto silnik podczas spokojnej jazdy wyłącza z pracy dwa cylindry, co oszczędza paliwo zwłaszcza wtedy, gdy długo jedziemy ze stałą prędkością.

W mieście Taigo na przejechanie 100 km potrzebuje jakieś 7,5 litra benzyny. Jeśli wyjedziemy poza obszar zabudowany i będziemy utrzymywać prędkości do 90 km/h, to bez trudu osiągniemy wyniki na poziomie 5,5 l/100 km. Na „ekspresówce” spalanie to około 6 l/100 km, a na autostradzie bliżej 7 l/100 km. Pojemność baku wynosi 40 litrów, więc średnio na jednym zbiorniku przejedziemy ponad 600 km.

Podsumowanie i nasza opinia

Z VW Taigo spędziłem tydzień i przyznam, że jeździło mi się tym autem bardzo przyjemnie. Wzorowo wykonywał swoje obowiązki w codziennej miejskiej jeździe, gdzie doceniłem świetną zwrotność, płynny zespół napędowy i nowoczesny zestaw systemów asystujących kierowcę. Kilka wypadów poza miasto i dłuższe odcinki autostradowe pokazały, że i w takich warunkach Taigo sprawuje się bez większych zarzutów, jedynie wyciszenie mogłoby być lepsze. Nie mogę też pominąć aspektu wizualnego – ten samochód po prostu dobrze wygląda, zwłaszcza w wersji R-Line. Tak naprawdę, to ciężko znaleźć mu bezpośredniego konkurenta, co sprawia też, że cena nie należy do najniższych – za testowaną odmianę R-Line z silnikiem 1.5 150 KM i automatem DSG zapłacimy obecnie co najmniej 126 990 złotych.

Tekst i zdjęcia: Michał Borowski