Suzuki Swift 1.3 DDiS 2010

III (2004-2010)

Suzuki Swift III debiutowało z trudnym zadaniem zastąpienia modelu, który produkowano przez kilkanaście lat i który zapisał się w pamięci kierowców, jako prosty konstrukcyjnie i bezawaryjny samochód. Trzecia generacja weszła na rynek w 2004 roku, w roku 2008 przeprowadzono lifting, a dwa lata później zakończono produkcję.

Auto wchodziło na rynek w okresie, gdy stylizację samochodów segmentu B producenci przestawali traktować po macoszemu. Swift III był jednym z prekursorów tego trendu, w momencie debiutu niewielu konkurentów mogło się równać pod względem designu. To sprawiło, że stylistycznie Swift III nie zestarzał się do dziś, czego dowodem jest zresztą kolejna generacja, która debiutując w 2010 roku wyraźnie nawiązywała do poprzednika.

W ślad za odważną stylizacją (stwierdzenie to dotyczy obu wersji nadwoziowych, 3- i 5-drzwiowej) idzie zawieszenie. Chociaż nie jest zbyt skomplikowane (z przodu zastosowano klasyczne kolumny McPhersona, z tyłu - belkę skrętną, a w wersjach 4x4 zawieszenie niezależne), to zestrojono je dość sztywno, dzięki czemu samochód sprawia dużą frajdę podczas dynamicznie pokonywanych zakrętów. Oczywiście cierpi na tym nieco komfort, tym bardziej, że nieduży przecież Swift ma niewielki rozstaw osi i małe koła, przez co nienajlepsze jest wybieranie nierówności.

Niewielkie gabaryty niosą jeszcze inne niedogodności - w samochodzie wygodnie pomieszczą się tylko osoby siedzące z przodu, a bagażnik ma taką pojemność, że zmieszczą się najwyżej zakupy i to nieszczególnie duże (200 l). Stylizacja deski rozdzielczej nie jest może awangardowa, ale trudno ją uznać również za archaiczną. Ergonomia jest poprawna, a wyposażenie - zróżnicowane. Bez większego trudu można trafić na samochody wyposażone w system ESP i klimatyzację. Jeśli komuś zależy, znajdzie również pojazdy z napędem wszystkich kół (ewenement w tym segmencie) czy z automatyczną skrzynią biegów.

Wybór jednostek napędowych w Swifcie jest szeroki i obejmuje trzy silniki benzynowe (1.3, 1.5 i 1.6) o mocach od 92 do 125 KM i jeden - wysokoprężny.

Proste konstrukcyjnie silniki benzynowe nie sprawiają większych kłopotów, zapewniając przy tym przyzwoitą dynamikę i dość niskie zużycie paliwa. Obie te cechy to właściwie zasługa niskiej masy całego pojazdu, a to z kolei jest konsekwencją niewielkich gabarytów. W praktyce na rynku wtórnym spotyka się pojazdy wyposażone w silniki 1.3 i 1.5, znacznie rzadziej trafią się jednostki 1.6, które montowane w wyróżniającej się dodatkami stylistycznymi wersji Sport. Ten silnik - szczególnie podczas dynamicznej miejskiej eksploatacji - potrafi już zużywać całkiem konkretne ilości paliwa (nawet ponad 10 l/100 km).

Na przeciwnym biegunie stoi jedyny dostępny w Swifcie silnik wysokoprężny. Jest to jednostka o pojemności 1.3 i oznaczeniu DDiS, która produkowana była przez Fiata (JTD). Ten wyposażony we wtrysk common-rail diesel cieszy się opinią bezawaryjnego, kulturalnie pracującego i oszczędnie obchodzącego się z paliwem. Słabszą stroną samochodu w tej wersji okazuje się za to sprzęgło.

Oczywiście Suzuki Swift III nie jest całkowicie bezawaryjnym samochodem. Za wpadkę producenta uznać trzeba zużywające się łożyska skrzyni biegów. Usunięcie tej awarii wiąże się z wyjęciem przekładni, przez co operacja nie jest tania (naprawa kosztuje ok. 1500 zł). Czasem zdarzają się usterki przekładni kierowniczej. Problemem może okazać się również korozja. Niestety, produkowany na Węgrzech samochód nie został należycie zabezpieczony antykorozyjnie i rdza może atakować nawet stosunkowo młode samochody. Nie oznacza to więc śladów napraw powypadkowych. Sprawdzić należy szczególnie klapę bagażnika oraz dolne krawędzie drzwi i błotników.

Ponadto w Swifcie mogą pojawiać się drobne usterki układów elektrycznych: centralnego zamka czy systemu ABS i związanego z nim ESP. Nietrwałe okazuje się również zawieszenie - wybiją się wahacze, łączniki stabilizatora, zużywają amortyzatory oraz górne mocowania kolumn McPhersona). Nie są to nagminne awarie, ale trwałość tych elementów jest nieco poniżej przeciętnej. Należy również wziąć pod uwagę, że ceny części zamiennych w autoryzowanych serwisach są wysokie, zaś nie wszystkie elementy występują jako tańsze zamienniki.

Na rynku wtórnym dostępne zarówno Swifty z polskiej sieci dilerskiej, często z udokumentowaną historią, jak i sprowadzane, zwykle w wyższych wersjach wyposażeniowych, często z silnikami Diesla. Niestety, duża ich część ma za sobą naprawy powypadkowe, dlaczego należy wnikliwie ocenić stan nadwozia. Dobrze wybrany egzemplarz posłuży jeszcze długo i względnie bezawaryjnie.

IV (2010-2016)

Czwarta generacja Suzuki Swift trafiła do salonów pod koniec 2010 roku. Stylistycznie samochód nawiązuje do III generacji, jednak jest zupełnie nową konstrukcją.

W 2013 roku Suzuki Swift przeszedł kosmetyczny facelifting, polegający na dodaniu świateł do jazdy dziennej oraz wbudowaniu migaczy w lusterka. Produkcję zakończono w 2017 roku, gdy wprowadzono do salonów Swifta V.

W stosunku do poprzednika auto nieco urosło, wciąż jednak z tyłu może być ciasno, a bagażnik ma raczej symboliczną pojemność (211 litrów).

Suzuki Swift IV generacji to jeden z najlepszych miejskich samochodów używanych. W Polsce model ten był sprzedawany wyłącznie z benzynowymi silnikami, ale egzemplarze importowane mogą mieć pod maską również jednostkę Diesla.

Silniki benzynowe posiadają łańcuch rozrządu, który jest trwały, dzięki czemu o tym elemencie możemy w zasadzie zapomnieć. Już podstawowa i najpopularniejsza jednostka 1.2 (94 KM) zapewnia dobre osiągi, choć nieco brakuje jej elastyczności, przez co wymaga wkręcania na wysokie obroty. Mimo tego, głównie dzięki niskiej masie pojazdu, Swift 1.2 zużywa niewiele paliwa (nawet około 6,5 l/100 w mieście).

Warto wspomnieć, że silnik ten może... napędzać wszystkie koła oraz współpracować z automatyczną skrzynią biegów.

W przypadku silnika 1.6 ze zużyciem paliwa jest już gorzej, doliczyć trzeba około 2 litrów na 100 km, ale za to 136 KM w aucie o masie 1 tony, daje świetne wrażenia z jazdy. Tylko w tej wersji stosowano 6-biegową przekładnię, w pozostałych odmianach były 5-biegowe.

Najmniej paliwa zużywa oczywiście diesel. Jednostka 1.3 DDiS stosowana w Swifcie to udana i sprawdzona konstrukcja Fiata (1.3 JTD). Podczas miejskiej eksploatacji, do jakiej stworzono Swifta, kłopoty prędzej czy później będzie stwarzał filtr cząstek stałych, dlatego lepiej poszukać auta bez tego urządzenia.

Zawieszenie Swifta to prosta konstrukcja - z przodu kolumny McPhersona, z tyłu belka skrętna. Jest trwałe, choć sztywno zestrojone. Z czasem zużywają się tuleje wahaczy.

Zdecydowanie lepiej niż w poprzedniej generacji wygląda kwestia zabezpieczenie antykorozyjnego, w bezwypadkowych egzemplarzach problem korozji nie występuje.

Suzuki Swift IV to auta dość dobrze wyposażone. W każdej wersji znajdziemy np. klimatyzację czy elektrycznie sterowane szyby, szereg poduszek powietrznych czy radio. Wnętrze jest proste i wykonane z twardych plastików, ale dobrze spasowane.